وصیّت نامه و انواع آن

یکی از موضوعات مورد ابتلاء جامعه امروز که بسیاری از خانواده ها در گیر آن هستند و بعد از فوت متوفّی ، بر سر صحّت و درستی و یا جعلی بودن یا نبودن و یا اینکه آیا واقعا امضاء و اثر انگشت متعلّق به آن شخص( شخص متوفّی ) می باشد یا خیر، و ورّاث هم اختلافات شدیدی در این زمینه پیدا می کنند ، موضوع وصیّت نامه است .

مطابق مواد متعدّد قانون امور حسبی راجع به وصیّت ، که از ماده  276  شروع  و تا ماده  299  پایان می یابد ، وصیّت نامه ممکن است به طور رسمی  یا  خود نوشت  و یا سرّی  تنظیم شود .

وصیّت نامه رسمی ، وصیّت نامه ای است که در دفاتر اسناد رسمی تنظیم می گردد و اعتبار آن همانند دیگر اسناد  تنظیم شده در دفتر اسناد رسمی است .

وصیّت نامه خودنوشت ، وصیّت نامه ای است که توسط خود موصی (موصی = کسی که وصیت میکند ) تنظیم می گردد . و در صورتی معتبر است که تمام آن به خط موصی نوشته شده و دارای تاریخِ روز ، ماه ، و سال به خط موصی بوده و به امضاء او رسیده باشد .

وصیّت نامه سرّی ، وصیّت نامه ای است که ممکن است به خط موصی یا به خط  دیگری باشد  ولی در هر صورت ، باید به امضاء موصی برسد و در اداره ثبت اقامتگاه موصی ، به ترتیب سرّی به امانت گذارده شود .

وصیّت نامه ای که به این سه شکل تنظیم نگردد ، وصیّت نامه عادی است . که در پست بعدی به تفکیک ، همه آنها بررسی و بیان خواهد شد .